ساناز سعیدی راد؛ جمیله سیدیزدی؛ سیده هدی حکمت آرا
چکیده
در این مقاله، نانولوله کربنی عامل‌دار (MWCNT-COOH) با لایه‌هایی از پوشش زیست سازگار دی‌اکسید سیلیسیوم (سیلیکا) پوشش داده شد. این پوشش به دلیل دارا بودن گروه‌های هیدروکسیل (OH) متعدد در سطح خود، علاوه بر آنکه از تجمع نانولوله‌ها جلوگیری می‌کند، قابلیت گیراندازی و پایدار کردن نانوذرات مختلف را به طور یکنواخت و به اندازۀ دلخواه روی سطح خود ...
بیشتر
در این مقاله، نانولوله کربنی عامل‌دار (MWCNT-COOH) با لایه‌هایی از پوشش زیست سازگار دی‌اکسید سیلیسیوم (سیلیکا) پوشش داده شد. این پوشش به دلیل دارا بودن گروه‌های هیدروکسیل (OH) متعدد در سطح خود، علاوه بر آنکه از تجمع نانولوله‌ها جلوگیری می‌کند، قابلیت گیراندازی و پایدار کردن نانوذرات مختلف را به طور یکنواخت و به اندازۀ دلخواه روی سطح خود دارد. نانولولۀ پوشیده با سیلیکا (MWCNT/SiO2) با درصدهای مختلفی از نانوذرات مگنتیت (Fe3O4) دوپه شد. نسبتهای 1، 2 و 3 برابر Fe3O4 به MWCNT/SiO2 بهترتیب S1، S2 و S3 نامیده شدند. نانوکامپوزیتهای حاصل (MWCNT/SiO2/Fe3O4) توسط طیف سنجی پراش پرتو ایکس (XRD)، میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) مشخصه یابی شد. خاصیت مغناطیسی نمونهها با استفاده از مغناطشسنج نمونۀ ارتعاشی (VSM) بررسی شد که نشاندهندۀ خاصیت سوپرپارامغناطیس نانوکامپوزیتها بود. به دلیل دارا بودن خاصیت زیست سازگاری، هر سه نمونه از نانوکامپوزیت تهیه شده به عنوان فوتوکاتالیستهای قابل بازیافت (به دلیل دارا بودن خاصیت مغناطیسی) برای حذف رنگ متیلن آبی مورد استفاده قرار گرفتند